Historia płytek CD-RW zaczyna się w roku 1996, kiedy to po raz pierwszy na renomowanych targach CeBIT pokazano pierwszy krążek który można było kasować i nagrywać. Była to niewątpliwie rewolucja !

  Już po około roku na rynek trafiły pierwsze modele nagrywarek mogące nagrywać tego rodzaju krążki. Sama płytka CD-RW jest rozwinięciem już istniejącego standardu CD-Recordable, który pozwala tylko na pojedynczy zapis na krążku. Płyty CD-RW posiadają możliwość wielokrotnego kasowania zawartości płyty i nagrywania jej od nowa. Nośnik prawie niczym nie różni się od zwykłej płyty CD-ROM, co pozwala zapisywać dane w takich samych formatach, jak CD-R i co najważniejsze jest odczytywany przez większość nowych czytników CD-ROM.

   Budowa płyty CD-RW

    Zasadniczą i najważniejszą różnicą pomiędzy płytkami CD-R a CD-RW jest ich budowa. Aby przystosować krążek do zapisu zmienno fazowego, należało stworzyć nośnik o odmiennych właściwościach chemicznych. Warstwa nagrywalna jest stopem czterech pierwiastków metalu (m.in srebra, indu, antymonu, telluru). Posiada ona zdolność zmiany przezroczystości zależnie od mocy padającej na jej powierzchnię wiązki lasera. Oznacza to, że wypalony i nieprzezroczysty punkt może pod wpływem działania światła o pewnym natężeniu zmienić swoje własności i stać się nieprzezroczystym (przejść w stan amorficzny). Przy średniej mocy warstwa zapisywalna przechodzi w przezroczysty (czyli krystaliczny) .Zmienno fazowa technika zapisu umożliwia również kasowanie i nagrywanie danych w tym samym czasie, co skraca proces formatowania płyty. Warstwa zapisywalna jest otoczona z obu stron powłokami materiału dielektrycznego, który ma za zadanie poprawienie odprowadzania ciepła z nośnika. Jest to istotne ponieważ zebrane ciepło mogłoby skasować wcześniej zapisane na płycie informacje. Warstwa odbijająca światło jest jak w każdej zwykłej płycie warstwą srebra. Ciągłe kasowanie i nagrywanie powoduje w tym przypadku także pewne zużycie - płytkę CD-RW można nagrywać i kasować do 1000 razy. Niby wydaje się to nie dużo, ale wystarcza to mniej, więcej na 15 lat użytkowania jednego krążka !

    Co zmieniono w nagrywarkach ?

   Główne modyfikacje przeprowadzono w elektronice, która odpowiada sterowanie mocą i kalibracją lasera. Jeśli chodzi o sam układ optyczny to nie zmienił się on znacząca i nadal przypomina układy znane ze starych nagrywarek CD-R. Dzięki temu nagrywarki CD-RW są w stanie bez żadnych problemów nagrywać zwykłe krążki CD-R.

   Płytki CD-RW przed kolejnym zapisem muszą zostać sformatowane. Teoretycznie jednak nie muszą, gdyż zapis zmienno fazowy gwarantuje jednoczesne kasowanie i zapis. Dla wstępnej ochrony danych przed przypadkowym usunięciem danych stosuje się dwa rodzaje formatowania płyty :

Szybkie (trwające około 2-4 minuty), powodujące usunięcie tablicy plików na nośniku.

Pełne kasowanie (trwa około 20-40 minut) powoduje fizyczne usunięcie wszystkich danych.

   Przy korzystaniu z płytek CD-RW należy pamiętać , że nie każdy napęd CD-ROM jest w stanie taka płytkę odczytać. Związane jest to z o wiele mniejszym natężeniem światła odbijanego od powierzchni płyty i wracającego do czytnika. W przypadku zwykłej płyty CD odbijane jest 80% światła, a w przypadku krążków CD-RW - tylko 25%.

   Aby czytnik CD-ROM mógł odczytać dane zebrane na płycie CD-RW musi posiadać specjalny wzmacniacz odbitych promieni lasera , który określa standard MultiRead. Wszystkie produkowane obecnie czytniki płyt CD-ROM są wyposażone w MultiRead.

   CD-RW to nie CD-R !!!

   Przy nagrywaniu płytek CD-RW należy pamiętać, że standardowych krążków nie można wypalić z większą prędkością niż x4 ! Spowodowane jest to tym iż warstwa zapisywalna nie jest w stanie dostatecznie ostygnąć a warstwa dielektryczna nie odprowadza w szybkim tempie nadmiaru ciepła. W przypadku nagrywarek umożliwiających zapis z dużą prędkością należy używać krążków CD-RW High Speed, które są nieco droższe od normalnych płytek a pozwalają na zapis z prędkościami x8, x10 oraz większymi.