W latach 70-80 wiele firm toczyły boje o nowe technologie zapisu dĽwięku i obrazu. W końcu nie każdemu melomanowi wystarczała kaseta magnetofonowa czy gramofon a kinomaniakowi taśmy VHS. Dlatego firma Phillips postanowiła wprowadzić na rynek nowa technologię - Laser Disc. (Laser Vision) Nowy standard był całkowitą rewolucją, bowiem poraz pierwszy do odczytywania informacji wykorzystano w nim laser. Sam nośnik Laser Disc przypominał dzisiejsze płytki CD - jednak obraz i dĽwięk zapisywany był analogowo a wielkość płyt przypominała płyty gramofonowe. Na początku wejścia technologii w życie nie było chętnych do kupowania i korzystania z nowych nośników LD - odstraszała przede wszystkim ich ogromna cena , która była nie do przebicia przez zwykłego Amerykanina nie mówiąc już o naszych rodakach ... Wkrótce jednak ceny odtwarzaczy Laser Disc znacząco spadły , a na rynku pojawił się kolejny konkurent - standard płyt CD-Audio. Spowodowało to , że LD dosłownie znikł z rynku tak szybko jak się na nim pojawił. Sam jednak standard jednak nie wymarł całkowicie, ponieważ trafił pod strzechy kinomaniakow jako doskonały nośnik filmów pełnometrażowych - doskonała jakość obrazu i dźwięku była nieporównywalna do ówczesnego cyfrowego VideoCD. 
Nośnik LD jest dość duży i nieporęczny oraz co najważniejsze łatwo go uszkodzić. Laser Disc-a możemy spotkać m.in w kraju kwitnącej wiśni czyli Japonii - w której praktycznie każdy większy film (oczywiście mangowy ;) jest wydawany w tym właśnie formacie. W Polsce Laser Disc praktycznie się nie przyjął , choć pojawiło się na rynku kilka odtwarzaczy-hybryd które potrafiły odczytywać zarówno płyty LD jak i cyfrowe płyty Audio. | 
